We hebben
groot nieuws!!! Een jaar na onze emigratie is het ons eindelijk gelukt! Vrijdag
13 maart, jawel vrijdag de 13e, tekenden we het contract en vanaf 1
april 2020 gaan we een casa rural runnen. En nee, dat is ook geen 1-april grap!
Niet dat we bijgelovig zijn, maar vanaf nu heeft vrijdag de 13e voor
ons toch ineens een hele andere betekenis gekregen. In Spanje bestaat vrijdag
de 13e trouwens niet, maar is dinsdag de 13e de dag die ongeluk
zou moeten brengen. Deze dag heeft ons in ieder geval niet afgeschrikt of tegen
gehouden om het contract te tekenen. Ons lange wachten, eindeloze geduld en
tomeloze inzet werd eindelijk beloond!!! We kunnen het bijna nog niet geloven
en het is nog best wel onwerkelijk.
Echter werd, wat ons betreft, het toch ineens een minder leuke dag. Een
dag met een heel dubbel gevoel. Kort na ondertekening van het contract werd
in Spanje de noodtoestand afgekondigd vanwege het Corona-virus en dit heeft een
behoorlijke impact. Ons heugelijke nieuws wordt nu hierdoor momenteel erg
overschaduwd. Dit is natuurlijk heel erg jammer, maar we proberen ons niet te veel
te laten beïnvloeden en blijven positief.
Het lijkt allemaal erg onrealistisch, maar ondertussen is het gewoon de
harde werkelijkheid geworden. De laatste boodschappen hebben we eind vorige
week nog gedaan. Het was toen al wat drukker in de supermarkt en we werden al
geconfronteerd met hier en daar wat lege schappen. Ook hier gingen de pakken
toiletpapier als warme broodjes over de toonbank.
Voorlopig blijven we in ieder geval zoveel mogelijk binnenshuis. ‘Veilig’.
We maken van de nood een deugd en zien het maar als een voordeel, omdat we
genoeg te doen hebben en ons daarom hopelijk niet snel zullen vervelen. Toch
voelt het een beetje alsof we zijn opgesloten in ons eigen huis. Het nadeel is natuurlijk
dat belangrijke fysieke afspraken of geplande tripjes, die nodig zijn voor onze
nieuwe business en de plannen die daarbij horen, nu uitgesteld moeten worden. Hoe
lang dit gaat duren, weten we op dit moment nog niet. Zonder geldige reden
schijnen we namelijk niet de straat te mogen betreden. Een bezoekje naar de
supermarkt, apotheek of dokter wordt nog wel toegestaan. Als je dan toch met
een geldige reden op straat loopt, loop dan alleen en tenminste op 1 meter
afstand van andere personen. Dat betekent dat we niet eens meer samen de deur
uit mogen. Kinderen mogen niet meer naar school, speeltuinen zijn dicht, het
strand is afgesloten en ga zo nog maar even door. Er zullen vast nog meer
maatregelen genomen worden om te zorgen dat het virus zich zo min mogelijk kan
verspreiden. Mensen willen het land nog uit of in ieder geval het probleemgebied
waar ze in zitten en zoeken dan juist de costas op. Dat is alleen nu net iets
wat men niet moet doen, om verdere verspreiding te voorkomen. Het is heel bizar
allemaal! Het lijkt of we met zijn allen in een slechte film zijn beland. We hopen
dat alles zo snel mogelijk overwaait, het weer ‘rustig’ wordt en iedereen in
goede gezondheid weer door kan met het ‘normale' leven wat ons nu ineens nog
meer kostbaar is geworden. In zulke situaties blijkt wel weer hoe
vergankelijk alles is of kan zijn en realiseer en besef je ook maar weer al te
goed, dat wat er ook gebeurt, het altijd goed is om te blijven ‘dromen’. Dat is
dan ook wat we blijven doen en ook mee door zullen gaan. We zijn nu zover
gekomen en we zijn niet van plan om alles wat we hebben moet doorstaan zomaar op
te geven.
De
afgelopen maanden was het wat stiller vanuit onze kant. We wilden in deze
periode bewust onze focus op ons doel houden, waarbij we al onze aandacht en
energie nodig hadden. Terwijl wij eind december ons laatste blog van 2019
schreven en dit online met iedereen deelden, waren op de achtergrond al de eerste
ontwikkelingen gaande.
Zo zijn er
tijdens ons eerste jaar in Spanje sowieso heel veel ontwikkelingen geweest in
onze zoektocht naar een pand waar wij onze droom in wilden realiseren. We
hebben deze ontwikkelingen bewust niet gedeeld. Dit soort trajecten zijn heel
erg tijdrovend, zeker in Spanje, en gaandeweg zijn er veel onverwachte
verrassingen en hobbels op ons pad gekomen. Om iedere keer iedereen te betrekken
in dit proces, en blij te maken met een dooie mus, vonden we geen goed plan. We
zaten ook eerlijk gezegd niet te wachten op ongevraagde meningen of goed
bedoelde adviezen. Sommige zaken gaan er echt op een hele andere manier aan toe
en zijn meestal niet heel eenvoudig aan anderen uit te leggen. Dat maakt het zeker
ook wel eens lastig. We delen nu eenmaal graag dingen uit pure enthousiasme. Om
die reden deelden we onze belevenissen alleen met directe familie, die ons erg
hebben gesteund in het hele proces.
Voorafgaand
aan ons grote avontuur besloten we onszelf een jaar de tijd te geven om naar onze
droomplek te zoeken. In november diende zich een nieuwe kans aan en we besloten
de verkenning aan te gaan. De locatie van het huis lag buiten ons
voorkeursgebied, maar ondanks dat vonden we het toch de moeite waard om een bezichtiging
te plannen. In het afgelopen jaar hebben we geleerd dat je soms je plannen moet
bijstellen, je open-minded moet zijn en het soms nodig is om een andere weg in te
slaan om uiteindelijk toch je doel te bereiken en je droom te realiseren. Op de
dag van de bezichtiging was het bewolkt en het regende zo af en toe wat. We dachten,
als het met deze omstandigheden in de smaak valt, dan moet het met een paar zonnestralen
alleen maar mooier zijn. We werden rondgeleid door de eigenaren en uitgebreid bekeken
we het hele huis. Belangrijk voor ons was dat onze droomplek genoeg ruimte zou
hebben voor ons zelf om te wonen en daarnaast de juiste voorzieningen en
mogelijkheden zou hebben om gasten te kunnen ontvangen en een mooie vakantie te
kunnen bieden. Tot nu toe was er bij iedere bezichtiging van een huis wel iets,
of juist heel veel, wat er ontbrak. We realiseerden ons maar al te goed dat er
compromissen gemaakt moesten worden. Het perfecte huis op de perfecte plek bestaat
niet.
Na de
bezichtiging van het huis bezochten we het dorp, genoten we van een lunch in
een tapasbarretje en reden we door de prachtige omgeving waar we weer aangenaam
verrast werden door dit deel van Andalusië. Moe maar voldaan van zoveel nieuwe
indrukken en heel veel om over na te denken, keerden we terug naar huis. De dagen
die volgden hebben we alles op een rijtje gezet en op de kaart alle
mogelijkheden bekeken die de omgeving te bieden heeft. Zoveel moois. We hoefden
er niet lang over na te denken, hakten de knoop door en besloten de officiële
verkenning aan te gaan! Daarna volgden er nog een aantal ritjes en afspraken
naar onze mogelijke nieuwe thuisplek. Iedere keer dat we deze unieke plek bezochten
werd het mooier en mooier. Stiekem begonnen we te dromen. Er volgden hele spannende
weken met afspraken met onze advocaat en gestor, slapeloze nachten en eindeloze
piekermomenten. Zoveel plannen en zoveel ideeën om te realiseren spookten door
ons hoofd. De laatste weken werd ons geduld nog eens extra op de proef gesteld.
Alles duurde ontzettend lang en we waren erg afhankelijk van andere mensen. Begin
maart hebben we nog 5 dagen mogen housesitten en begonnen we ons al een beetje
thuis te voelen. Stiekem zagen we ons de verhuisdozen hier al uitpakken. Met
een dubbel en een beetje treurig gevoel keerden we na 5 dagen weer terug naar
ons huis in Alcaucín. Een paar dagen later was het eindelijk zover! Ging het
dan eindelijk gebeuren? Vrijdag, de 13e, hebben we het contract
getekend en gaan we per april een casa rural runnen. Het grote huis met meerdere
mooie terrassen en verkoelend zwembad beschikt over 4 ruime appartementen met
allemaal een eigen badkamer met douche en toilet, een eigen keuken, zithoek en comfortabel
bed. De mensen die ons kennen weten dat wij natuurlijk niet kunnen wachten om de
look & feel die wij voor ogen hebben te realiseren en onze eigen stempel erop
te drukken. Dit gaan we de komende tijd allemaal stapje voor stapje doorvoeren.
Op dit moment zijn wij met de eigenaren in
afstemming hoe wij deze onwerkelijke situatie rondom het Corona-virus het beste
kunnen aanpakken. Er staan namelijk al meerdere boekingen gepland. Momenteel
weten we gewoonweg niet hoe alles gaat lopen en wat de verdere gevolgen zullen
zijn en moeten we dus sowieso de komende twee weken afwachten hoe deze situatie
zich verder zal ontwikkelen. Natuurlijk zitten we ondertussen niet stil en
maken we optimaal gebruik van onze periode in quarantaine door de laatste
puntjes op de vele i’s te zetten, zoals de website van onze casa rural. We
hopen dat de website zo snel mogelijk de lucht in kan, zodat we iedereen kunnen
laten meegenieten van de prachtige unieke locatie met panoramische uitzichten
in een authentiek stukje van Spanje.
We zullen snel meer nieuws delen. Blijf ons volgen, zeker in deze
spannende tijden!