'IF YOU CAN DREAM IT, DO IT!'

Het is weer tijd voor een nieuwe blog, want hoeveel kan er in een korte tijd veranderen en gebeuren. De wereld staat op zijn kop en we leven momenteel in een hele bizarre tijd. Wij niet alleen, maar eigenlijk iedereen. Per land of regio zijn echter wel degelijk hele grote verschillen zichtbaar met betrekking tot het Corona-virus. Spanje is hard geraakt en dit heeft het dagelijkse Spaanse leven op zijn kop gezet. Vanaf 13 maart zitten we al ‘opgesloten’ in ons huis aan de voet van de berg, waar al 3 weken een grote grijze wolk omheen lijkt te hangen. Helaas volgde er vreselijk verdrietig nieuws, 2 dagen nadat wij ons mooie bericht over onze grote droom deelden. Een van de belangrijkste personen binnen onze directe familiekring in Nederland is ernstig ziek geworden (geen Corona). De mensen die ons kennen weten inmiddels hoe het met onze persoonlijke situatie gesteld is en welke impact dit momenteel heeft. Plotseling verdween de aarde onder onze voeten en waren we compleet verslagen. Ver van onze familie, waar we nu het liefst bij willen zijn, kijken we vanaf de zijlijn machteloos toe. Waar we eerst nog heel erg blij en enthousiast waren over onze nieuwe toekomstige droomplek, was deze euforie maar van hele korte duur. Het effect van het Corona-virus had nog niet eens de tijd gehad om bij ons in te dalen, of het volgende vreselijke nieuws raakte ons alweer als een donderslag bij heldere hemel. Na ons eerste jaar in Spanje, dat we sowieso al als heel pittig hebben ervaren, zijn deze laatste ontwikkelingen nauwelijks met een pen te beschrijven. Het voelt soms alsof we met onze ziel onder onze arm lopen en er zijn zeker momenten dat we ons serieus afvragen of het ons dit nu allemaal wel waard is. Het is nog steeds heel moeilijk, maar we zijn inmiddels van mening dat opgeven geen optie is. We zijn niet zover gekomen om bij de pakken neer te gaan zitten en nu alsnog de handdoek in de ring te gooien. Dat doen we dus ook niet. Althans, nog niet in ieder geval. 

We proberen op dit moment zo positief mogelijk te blijven en ons te focussen op de dingen die we op dit moment wel nog kunnen doen, want dat zijn er namelijk niet heel veel. Onze bewegingsvrijheid is erg beperkt. We hebben geen hond die we even kunnen uitlaten. Boodschappen doen moet verplicht alleen en in de dichtstbijzijnde supermarkt. Dit is nogal een uitdaging, aangezien sommige buurtsupers maar over een heel beperkte voorraad levensmiddelen beschikken. We blijven in beweging door per dag een aantal keren extra de trap op en neer te lopen. We halen een frisse neus en strekken onze benen door een klein wandelingetje te maken. Welgeteld is dat een paar honderd meter lopen om een blik op het zwembad te werpen en te controleren of het nog niet is overgelopen door alle regen die de afgelopen 3 weken gevallen is. Of we nemen een kijkje op de parkeerplaats om te kijken of onze auto nog niet is weggespoeld.

Het enige wat we wel konden doen en hebben gedaan is achter de schermen verder werken aan onze droom en de website, waaraan we voor de Corona situatie ook al heel hard gewerkt hebben. Ondanks deze rare tijd waar we nu allemaal in leven en de onzekerheden waar we mee te maken hebben voelt het heel dubbel, maar vinden we het nu toch de hoogste tijd om onze nieuwe toekomstige plek met iedereen te delen.
Een unieke plek die het lichtpuntje moet zijn aan het eind van een donkere tunnel. Een plek om naar toe te leven en naar uit te kijken. Een plek die ons, en hopelijk straks nog veel meer mensen, ultieme rust en ontspanning gaat bieden. Een plek waar we hopelijk zo snel mogelijk onze zorgen kunnen laten varen, we weer kunnen opladen en kunnen genieten van de kleine dingen. Genieten van de dingen die normaal gesproken misschien niet meer zo opvielen en vanzelfsprekend geworden waren, maar die straks ineens enorm het verschil zullen maken in hoe iedereen weer opnieuw naar de wereld zal kijken. De wereld is veranderd en zal nooit meer hetzelfde zijn. Laten we hopen dat deze verandering ons allemaal heel veel liefde, hoop, kracht en positiviteit zal brengen. Stay safe & stay strong!

Wil je ook alvast even wegdromen en alles om je heen vergeten?
Kijk dan op www.casalacalera.com zodat je alvast kunt proeven van de sfeer en de rust.
We kijken erg uit naar betere tijden waarin we veel lieve mensen mogen verwelkomen op deze unieke plek!

We hebben groot nieuws!!! Een jaar na onze emigratie is het ons eindelijk gelukt! Vrijdag 13 maart, jawel vrijdag de 13^e, tekenden we het contract en vanaf 1 april 2020 gaan we een casa rural runnen. En nee, dat is ook geen 1-april grap! Niet dat we bijgelovig zijn, maar vanaf nu heeft vrijdag de 13^e voor ons toch ineens een hele andere betekenis gekregen. In Spanje bestaat vrijdag de 13^e trouwens niet, maar is dinsdag de 13^e de dag die ongeluk zou moeten brengen. Deze dag heeft ons in ieder geval niet afgeschrikt of tegen gehouden om het contract te tekenen. Ons lange wachten, eindeloze geduld en tomeloze inzet werd eindelijk beloond!!! We kunnen het bijna nog niet geloven en het is nog best wel onwerkelijk. 

Echter werd, wat ons betreft, het toch ineens een minder leuke dag. Een dag met een heel dubbel gevoel. Kort na ondertekening van het contract werd in Spanje de noodtoestand afgekondigd vanwege het Corona-virus en dit heeft een behoorlijke impact. Ons heugelijke nieuws wordt nu hierdoor momenteel erg overschaduwd. Dit is natuurlijk heel erg jammer, maar we proberen ons niet te veel te laten beïnvloeden en blijven positief.

Het lijkt allemaal erg onrealistisch, maar ondertussen is het gewoon de harde werkelijkheid geworden. De laatste boodschappen hebben we eind vorige week nog gedaan. Het was toen al wat drukker in de supermarkt en we werden al geconfronteerd met hier en daar wat lege schappen. Ook hier gingen de pakken toiletpapier als warme broodjes over de toonbank.

Voorlopig blijven we in ieder geval zoveel mogelijk binnenshuis. ‘Veilig’. We maken van de nood een deugd en zien het maar als een voordeel, omdat we genoeg te doen hebben en ons daarom hopelijk niet snel zullen vervelen. Toch voelt het een beetje alsof we zijn opgesloten in ons eigen huis. Het nadeel is natuurlijk dat belangrijke fysieke afspraken of geplande tripjes, die nodig zijn voor onze nieuwe business en de plannen die daarbij horen, nu uitgesteld moeten worden. Hoe lang dit gaat duren, weten we op dit moment nog niet. Zonder geldige reden schijnen we namelijk niet de straat te mogen betreden. Een bezoekje naar de supermarkt, apotheek of dokter wordt nog wel toegestaan. Als je dan toch met een geldige reden op straat loopt, loop dan alleen en tenminste op 1 meter afstand van andere personen. Dat betekent dat we niet eens meer samen de deur uit mogen. Kinderen mogen niet meer naar school, speeltuinen zijn dicht, het strand is afgesloten en ga zo nog maar even door. Er zullen vast nog meer maatregelen genomen worden om te zorgen dat het virus zich zo min mogelijk kan verspreiden. Mensen willen het land nog uit of in ieder geval het probleemgebied waar ze in zitten en zoeken dan juist de costas op. Dat is alleen nu net iets wat men niet moet doen, om verdere verspreiding te voorkomen. Het is heel bizar allemaal! Het lijkt of we met zijn allen in een slechte film zijn beland. We hopen dat alles zo snel mogelijk overwaait, het weer ‘rustig’ wordt en iedereen in goede gezondheid weer door kan met het ‘normale' leven wat ons nu ineens nog meer kostbaar is geworden. In zulke situaties blijkt wel weer hoe vergankelijk alles is of kan zijn en realiseer en besef je ook maar weer al te goed, dat wat er ook gebeurt, het altijd goed is om te blijven ‘dromen’. Dat is dan ook wat we blijven doen en ook mee door zullen gaan. We zijn nu zover gekomen en we zijn niet van plan om alles wat we hebben moet doorstaan zomaar op te geven. 

De afgelopen maanden was het wat stiller vanuit onze kant. We wilden in deze periode bewust onze focus op ons doel houden, waarbij we al onze aandacht en energie nodig hadden. Terwijl wij eind december ons laatste blog van 2019 schreven en dit online met iedereen deelden, waren op de achtergrond al de eerste ontwikkelingen gaande.

Zo zijn er tijdens ons eerste jaar in Spanje sowieso heel veel ontwikkelingen geweest in onze zoektocht naar een pand waar wij onze droom in wilden realiseren. We hebben deze ontwikkelingen bewust niet gedeeld. Dit soort trajecten zijn heel erg tijdrovend, zeker in Spanje, en gaandeweg zijn er veel onverwachte verrassingen en hobbels op ons pad gekomen. Om iedere keer iedereen te betrekken in dit proces, en blij te maken met een dooie mus, vonden we geen goed plan. We zaten ook eerlijk gezegd niet te wachten op ongevraagde meningen of goed bedoelde adviezen. Sommige zaken gaan er echt op een hele andere manier aan toe en zijn meestal niet heel eenvoudig aan anderen uit te leggen. Dat maakt het zeker ook wel eens lastig. We delen nu eenmaal graag dingen uit pure enthousiasme. Om die reden deelden we onze belevenissen alleen met directe familie, die ons erg hebben gesteund in het hele proces. 

Voorafgaand aan ons grote avontuur besloten we onszelf een jaar de tijd te geven om naar onze droomplek te zoeken. In november diende zich een nieuwe kans aan en we besloten de verkenning aan te gaan. De locatie van het huis lag buiten ons voorkeursgebied, maar ondanks dat vonden we het toch de moeite waard om een bezichtiging te plannen. In het afgelopen jaar hebben we geleerd dat je soms je plannen moet bijstellen, je open-minded moet zijn en het soms nodig is om een andere weg in te slaan om uiteindelijk toch je doel te bereiken en je droom te realiseren. Op de dag van de bezichtiging was het bewolkt en het regende zo af en toe wat. We dachten, als het met deze omstandigheden in de smaak valt, dan moet het met een paar zonnestralen alleen maar mooier zijn. We werden rondgeleid door de eigenaren en uitgebreid bekeken we het hele huis. Belangrijk voor ons was dat onze droomplek genoeg ruimte zou hebben voor ons zelf om te wonen en daarnaast de juiste voorzieningen en mogelijkheden zou hebben om gasten te kunnen ontvangen en een mooie vakantie te kunnen bieden. Tot nu toe was er bij iedere bezichtiging van een huis wel iets, of juist heel veel, wat er ontbrak. We realiseerden ons maar al te goed dat er compromissen gemaakt moesten worden. Het perfecte huis op de perfecte plek bestaat niet.

Na de bezichtiging van het huis bezochten we het dorp, genoten we van een lunch in een tapasbarretje en reden we door de prachtige omgeving waar we weer aangenaam verrast werden door dit deel van Andalusië. Moe maar voldaan van zoveel nieuwe indrukken en heel veel om over na te denken, keerden we terug naar huis. De dagen die volgden hebben we alles op een rijtje gezet en op de kaart alle mogelijkheden bekeken die de omgeving te bieden heeft. Zoveel moois. We hoefden er niet lang over na te denken, hakten de knoop door en besloten de officiële verkenning aan te gaan! Daarna volgden er nog een aantal ritjes en afspraken naar onze mogelijke nieuwe thuisplek. Iedere keer dat we deze unieke plek bezochten werd het mooier en mooier. Stiekem begonnen we te dromen. Er volgden hele spannende weken met afspraken met onze advocaat en gestor, slapeloze nachten en eindeloze piekermomenten. Zoveel plannen en zoveel ideeën om te realiseren spookten door ons hoofd. De laatste weken werd ons geduld nog eens extra op de proef gesteld. Alles duurde ontzettend lang en we waren erg afhankelijk van andere mensen. Begin maart hebben we nog 5 dagen mogen housesitten en begonnen we ons al een beetje thuis te voelen. Stiekem zagen we ons de verhuisdozen hier al uitpakken. Met een dubbel en een beetje treurig gevoel keerden we na 5 dagen weer terug naar ons huis in Alcaucín. Een paar dagen later was het eindelijk zover! Ging het dan eindelijk gebeuren? Vrijdag, de 13^e, hebben we het contract getekend en gaan we per april een casa rural runnen. Het grote huis met meerdere mooie terrassen en verkoelend zwembad beschikt over 4 ruime appartementen met allemaal een eigen badkamer met douche en toilet, een eigen keuken, zithoek en comfortabel bed. De mensen die ons kennen weten dat wij natuurlijk niet kunnen wachten om de look & feel die wij voor ogen hebben te realiseren en onze eigen stempel erop te drukken. Dit gaan we de komende tijd allemaal stapje voor stapje doorvoeren.  

Op dit moment zijn wij met de eigenaren in afstemming hoe wij deze onwerkelijke situatie rondom het Corona-virus het beste kunnen aanpakken. Er staan namelijk al meerdere boekingen gepland. Momenteel weten we gewoonweg niet hoe alles gaat lopen en wat de verdere gevolgen zullen zijn en moeten we dus sowieso de komende twee weken afwachten hoe deze situatie zich verder zal ontwikkelen. Natuurlijk zitten we ondertussen niet stil en maken we optimaal gebruik van onze periode in quarantaine door de laatste puntjes op de vele i’s te zetten, zoals de website van onze casa rural. We hopen dat de website zo snel mogelijk de lucht in kan, zodat we iedereen kunnen laten meegenieten van de prachtige unieke locatie met panoramische uitzichten in een authentiek stukje van Spanje.

We zullen snel meer nieuws delen. Blijf ons volgen, zeker in deze spannende tijden!

Eind december, de feestdagen staan voor de deur. Door de lange zomer, meer aangename wintertemperaturen en het vele zonlicht voelt het heel raar dat de donkere dagen voor kerst gewoon zijn aangebroken; alhoewel het er nu, door een blik naar buiten te werpen, er toevallig wel verdacht veel op lijkt. Het komt al de hele dag met bakken uit de hemel vallen. Alleen Chris Rea herinnert ons met zijn kerstnummer eraan dat het tijd is om voor kerst naar huis te rijden. Waar we anders ieder jaar naar familie reden voor kerst, de ene keer naar Friesland en de andere keer naar Limburg, rijden we dit jaar helemaal nergens naar toe; we vieren onze eerste feestdagen met zijn tweetjes samen in Spanje!  

We kijken in deze periode van het jaar graag samen met jullie even terug naar het afgelopen jaar. Het was een bewogen jaar. Het was mooi, spannend, onzeker en soms frustrerend. Ook kwamen er gevoelens bovendrijven waarvan we niet eens wisten dat ze bestonden. Maar het was vooral een heel avontuur. Eentje waar we nog middenin zitten, want we zijn nog steeds niet op de plek waar we willen zijn. We zijn vooral heel nieuwsgierig waarnaar dit avontuur ons zal leiden en we staan te popelen om onze droom verder vorm te geven.
Het afgelopen jaar hebben we heel veel moeten regelen en er zijn nog steeds zaken die uitgezocht en geregeld moeten worden. Ons geduld is flink op de proef gesteld en inmiddels stellen we ons daar vooraf aardig op in. Alles kost tijd in Spanje. Heel veel tijd. Dat werd ons al snel duidelijk. We proberen ons er minder druk om te maken, want dat is wat ze hier ook doen en eigenlijk is dat stiekem heel fijn. 

De tijd vliegt! Waar staan we nu aan het eind van dit jaar ten opzichte van onze droom?
Inmiddels hebben we al aardig wat huizen bezichtigd waar we aan onze droom hadden kunnen bouwen en een aantal daarvan waren serieuze kanshebbers. Lekker binnenkijken, mooie ritjes maken en nieuwe plekken ontdekken. Helaas was er bij ieder huis een goede reden (meestal meerdere) waarom we kozen om er niet mee verder te gaan. We kunnen dit maar één keer doen, dus dan moet het wel de juiste keuze zijn. De verschillende redenen waren bijvoorbeeld geen eigen woonruimte, te weinig slaapkamers om te kunnen exploiteren, genoeg slaapkamers maar te weinig badkamers, geen zwembad, te afgelegen, een te uitdagende hobbelige of steile zandweg naar het huis of gewoonweg te veel investeringen die nodig waren waardoor geld verdienen bijna onmogelijk werd. 

Begin oktober kwamen we plotseling heel dichtbij. We hadden een mooi huis gevonden, bezichtigd en leuk contact met de eigenaresse opgebouwd die onze plannen ook interessant vond. We mochten er zelfs enkele dagen housesitten, terwijl de eigenaresse op familiebezoek naar Nederland ging. Wat hebben we genoten op die bijzondere plek. Het voelde voor ons als een vakantie in eigen land. Totale rust en ontspanning met op de achtergrond alleen het geluid van de wapperende palmboombladeren. Stiekem zaten we te fantaseren over hoe het zou zijn om… en hadden we besloten dat dit huis alles had om de verdere verkenning aan te gaan. Daarna gingen we met onze advocaat in gesprek om enkele juridische zaken uit te zoeken. Helaas kwam er een minder leuke verrassing uit de hoge hoed die wij allemaal niet voorzien hadden en ook niet konden voorkomen waardoor dit huis jammer genoeg geen realistische optie meer was. Dit was een grote teleurstelling en domper. We besloten om onze zoektocht weer voort te zetten en dat is dan ook wat we doen. 

In het nieuwe jaar gaan we geduldig, vol frisse en goede moed door met alles waar we mee bezig zijn. We hopen daarom dan ook dat 2020 ONS JAAR wordt!

We wensen iedereen die ons volgt, familie, vrienden en kennissen hele fijne feestdagen. Geniet ervan met elkaar! Feliz navidad y prospero año nuevo!

Onze eerste zomer in Spanje is ten einde. Jammer genoeg, want wat voelt die warmte fijn voor je lijf en je gemoedstoestand. Alles is zoveel mooier als de zon schijnt! We waren daar al heel snel aan gewend en het had voor ons nog wel wat langer mogen duren. We merken dat de herfst nu zijn intrede heeft gedaan. In de ochtend blijven de terrasdeuren wat langer dicht en is het in de middag binnenshuis een stuk killer dan buiten. We laten de slippers staan en we trekken de sokken, lange broeken en vestjes met tegenzin uit de kast. We hebben ons dunne lakentje inmiddels voor ons zomerdekbed vervangen. We eten in plaats van salades weer wat meer warme maaltijden en de koude douche hebben we ingeruild voor een warme straal waarmee we onze gezonde bruine teint langzaam van ons lijf af spoelen. Dat laatste betekent vooral meer gebruik van water. Warm water en dus meer elektriciteit om onze boiler weer te vullen en te verwarmen en dus hogere elektriciteitskosten. Het leven in Spanje is echt niet goedkoper! Elektriciteit is duur! Toen we na onze eerste maand in ons nieuwe thuisland, die overigens op sommige momenten echt een stuk kouder was dan in Nederland, de elektriciteitsrekening van onze huurbaas doorgestuurd kregen, vielen we nog net niet van onze stoel. Een stukje bewustwording van bepaalde zaken waar je je eigenlijk niet meer bewust van bent, of niet dagelijks meer bij stilstaat is soms gewoon ook even goed. Ons illegaal gebouwde huis in dit illegaal gebouwde complex heeft energielabel MM, muy mal, oftewel heel slecht. (Even tussendoor en voor de duidelijkheid, illegale bebouwing in Spanje is de normaalste zaak van de wereld. Althans zo lijkt het. We komen daar later vast nog wel eens op terug.) De huizen zijn niet geïsoleerd en spouwmuren kennen ze hier niet. Hoewel de ramen wel dubbel glas hebben zijn ze verder van niet al te degelijke kwaliteit. De tralies die voor onze ramen geïnstalleerd zijn, zijn dan ook niet echt een overbodige luxe. Het staat niet echt heel gezellig, maar ze bieden wel extra veiligheid. Of je nu in de zomer alles tegen elkaar open wilt zetten, of in de winter alles potdicht laat. Het hebben van weinig ramen is in de zomer een voordeel. De warmte kan op deze manier zoveel mogelijk buiten gehouden worden. Gelukkig heeft ons huis, net als zoveel huizen in Spanje, weinig ramen en komt hopelijk de kou in de winter daardoor ook minder snel naar binnen. Daarentegen zitten we ook snel in een donker holletje waarmee we ons vitamine D-gehalte niet echt goed op pijl kunnen houden. Tijdens gure dagen waait het, aan de voet van de berg La Maroma waaraan ons dorp gelegen is, binnenshuis bijna net zo hard als buiten. Ons huis is binnen dit complex dan ook weer net zo gesitueerd tussen een rij huizen voor en een rij huizen achter ons. In de zomer staat ons huis, op het dak na, niet de hele dag in de volle zon. In het najaar en de winter, waarbij we snakken naar wat meer warmte, warmt het huis door gebrek aan zonnestralen dan ook niet genoeg op. We maken dan ook maar al te gretig gebruik van de airco die ons tijdens de koude wintermaanden ook mag verwarmen. Dat het apparaat nog niet van de muur is gevallen verbaasd ons dan ook, want het ding heeft in het voorjaar al flink overuren gedraaid. Samen met het ventilator- en straalkacheltje die daarnaast ook op volle toeren hebben gedraaid. De energieleveranciers lopen binnen op ons. We hebben ook niet echt veel keus, want ondanks dat ons huis beschikt over maar liefst drie schoorstenen, is er jammer genoeg geen rookkanaal of opening voor een open haard te vinden.
Dan hebben we het nog niet eens over onze prachtig mooie authentieke Spaanse zalmroze met grijs en wit gevlekte marmeren open trap gehad. In de zomer, maar ook in de winter stijgt alle warmte via het open trapgat naar boven. In de zomer dreven we daardoor zowat ons bed uit. Over een paar weken vertoeven we waarschijnlijk het liefst samen halverwege die marmeren trap gezellig naast het wasrekje, want precies op die plek wordt de perfecte temperatuur bereikt waar we even kunnen opwarmen en waar ons wollen ondergoed het snelst droogt.

Zo hebben we altijd wel wat te klagen; we blijven tenslotte Nederlanders, nietwaar? Maar dit is zeker geen klaagzang, want ondertussen is het half oktober en genieten we na een dagje werken, bij het zwembad, nog volop van de heerlijke namiddagzon die schittert in het water. Omringd door overweldigende bergen die op ieder uur van de dag een verrassend uitzicht opleveren en waar in de verte op een bergrug boompjes naast elkaar groeien die lijken op een rijtje wilde dieren die elkaar volgen. We staan er misschien niet vaak genoeg bij stil en moeten elkaar af en toe in de arm knijpen en dan beseffen we hoe bijzonder dit avontuur en hoe mooi dit prachtige land is.
Wat een rijkdom is dat!

Een half jaar in Spanje! Ongelofelijk hoe snel de tijd gaat! Er is zoveel gebeurd en geregeld vanaf het moment dat we definitief besloten om te emigreren naar Spanje. Soms is het goed om daar even bij stil te staan en te beseffen en te realiseren hoe ver we in een half jaar gekomen zijn. Het begon met het inpakken van onze hele inboedel en het inladen van de verhuiswagen in Nederland, de oplevering van onze huurwoning, ons grote vertrek en afscheid van onze familie op Eindhoven Airport, de aankomst op Malaga Airport, het betrekken van ons tijdelijke huurhuis in Alcaucín, het uitladen van de vrachtwagen met onze inboedel in onze opslag die op 1,5 uur rijden ligt, het kopen van een auto, het regelen van ons NIE nummer, afsluiten van een Spaans telefoonnummer, inschrijven bij de gemeente, afsluiten van een Spaanse bankrekening, inschrijven als zelfstandig ondernemer, gesprekken met makelaars, bezichtigingen van mogelijke panden en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Nog steeds zijn we er niet en gaan we gewoon door, maar wel met de Spaanse mentaliteit: tranquilo en wat vandaag niet lukt dat komt mañana.
Tussendoor gebeuren er nog genoeg andere dingen die we, om wat voor reden dan ook, niet altijd met iedereen kunnen delen. Het leven in Spanje hoe mooi ook, gaat nu eenmaal ook niet altijd over rozen. Maar hé, als je de volgende dag weer wakker wordt met een zonnetje dat achter de berg opkomt in een strakblauwe lucht zien we alles weer rooskleurig in en beginnen we met frisse moed aan een nieuwe dag met nieuwe kansen.
Tijdens onze zoektocht naar de juiste plek, waar wij straks onze verhuisdozen weer mogen uitpakken en onze eigen spullen weer een plek mogen gaan geven, hebben we inmiddels 7 panden bezichtigd. Enkele boden concrete mogelijkheden waar we aan de slag hadden gekund, maar DÉ winnaar zat er voor ons nog niet tussen. Kritisch? Misschien wel. Niet alleen is het voor ons belangrijk dat we er zelf fijn kunnen wonen, maar nog belangrijker is dat we er straks onze toekomstige gasten een mooie tijd kunnen bieden als ze bij ons komen ‘logeren’. Voor nu moeten we vooral geduldig zijn. Onze handen jeuken en we hebben zoveel creatieve ideeën die we graag zo snel mogelijk willen uitvoeren. We kunnen niet wachten totdat we straks aan de slag mogen.

Onze eerste zomer in Spanje hebben we voor het eerst ervaren. Het was zo nu en dan best wel warm, zeg maar gerust heet, maar nu het soms al een paar graden minder warm is en we meteen met kippenvel in het zwembad dobberen, kun je denk ik wel zeggen dat we aardig aan de warmte gewend zijn. Voor ons mag het nog wel even deze temperatuur blijven. 

Daarnaast was het op veel plekken natuurlijk druk met toeristen en kijken we uit naar de tijd dat we weer kunnen genieten van wat meer rust op bepaalde plekken zoals bijvoorbeeld op de stranden. In dat opzicht lijken we ook al op de gemiddelde Spanjaard die de drukte op de stranden liever vermijdt dan opzoekt.

Het einde van de hete drukke vakantiemaanden komt in zicht en de lekkere warme nazomer gaat beginnen. Maanden die voor ons bepalend kunnen zijn en ons hopelijk voorzien van nieuwe kansen. Kansen die wij zelf proberen te vinden, want ook in Spanje geldt, niets komt zomaar op je pad. Je moet er hard voor werken, heel veel contacten leggen, gesprekken voeren en de tijd nemen. We willen zo dicht mogelijk bij onszelf blijven, ons doel helder voor ogen houden. We bekijken alles met een open mindset, want als je in Spanje niet openstaat voor verandering...
Kortom we gaan vol goede moed en enthousiasme het 2^e half jaar in.