Een terugblik op onze zoektocht naar een B&B pand.
We nemen je graag mee in het tweede deel van onze terugblik op onze Spaanse huizenjacht.
Juni 2019
HUIS 4 – het borrelhuis.
Een paar weken na de bezichtigingen die we daarvoor met de makelaar deden in Riogordo, vonden we dit huis online. Wederom in Riogordo. Het stond te koop. We namen contact op met de eigenaren waarin we duidelijk aangaven dat we graag wilden huren en ook wat onze verdere plannen waren. Er volgde een afspraak op een zaterdagochtend. We reden weer richting Riogordo en maakten kennis met de eigenaren. Een ouder echtpaar, Spaanse man getrouwd met een Nederlandse vrouw. Dat was in ieder geval makkelijker communiceren. Helaas werd al snel duidelijk dat Jesús het verhaal dat wij wilden huren niet had begrepen. Maar dat nam niet weg dat we het sowieso graag wilden bezichtigen en zo kregen we een tour door het huis dat weer barstte van de authentieke details, maar ook wel echt te klein bleek voor onze B&B plannen. Het lag wederom prachtig op de campo, met zicht op het uitvindershuis wat we eerder bezichtigd hadden. Na de tour belandden we met Jesús en zijn vrouw voor een borrel aan de keukentafel waar de Spaanse wijn rijkelijk vloeide en we half tipsie huiswaarts gingen. Geen huis dus, maar wel een hele gezellige ochtend en middag rijker.
Regelmatig rijden we nog langs dit huis, omdat onze vrienden iets verderop wonen. Af en toe fantaseren we wel eens dat we misschien anders buurtjes waren geweest. Hadden we gezellig op z’n Hollands bij elkaar koffie kunnen leuten. Of nee, beter nog aan de wijn en kaas net als die middag aan de keukentafel.
Juli 2019
HUIS 5 – het blauwe huis.
Dit huis bezichtigden we met een nieuwe Belgische, wederom sympathieke makelaar die we benaderd hadden met onze plannen. Hij vond ons verhaal interessant en wilde ons op weg helpen en kijken of hij een pand kon vinden wat aansloot op onze wensen. Het blauwe huis kwam naar boven in zijn zoektocht en was onze eerste echte potentiële kanshebber. Dit huis lag op een idyllische plek vlakbij ons tijdelijke huurhuis waar we het eerste jaar verbleven. Het blauwe huis lag in een dal in een klein gehuchtje. Het was een bestaande B&B en werd gehuurd en gerund door een jong koppel die besloten hadden er mee te stoppen. De huiseigenaar zocht dus een nieuw koppel dat het stokje zouden kunnen overnemen. Dus we gingen op een zaterdagmiddag met de makelaar het huis bezichtigen en kennismaken met de eigenaren. We waren nog helemaal niet aan het rustige Spaanse ritme van leven gewend, maar de eigenaar had blijkbaar ook nog nooit van het woord tranquilo gehoord. Voor we het wisten hadden we alle vertrekken van het huis, de garage, eetruimte en de tuin met zwembad en midgetgolfbaan ‘gezien’ en schudden we na afloop de eigenaren alweer de hand om vervolgens in de auto van de makelaar weer huiswaarts te keren. Zoveel indrukken in zo’n korte tijd!
De hele week bekeken we iedere dag alle foto’s van het huis en fantaseerden we over de mogelijkheden en besloten we dat we nog een tweede keer wilden gaan kijken. Dit keer gingen we zonder makelaar en spraken we rechtstreeks met het jonge koppel af. We namen er de tijd voor en gingen met telefoon in de hand om foto’s en filmpjes te maken, notitieblok en pen in de aanslag om aantekeningen te maken en tussendoor stelden we zoveel mogelijk vragen aan het jonge koppel. Het notitieblokje raakte al snel zo vol met zaken die allemaal moesten worden aangepakt. Ik, Yvonne, keek naar Patrick, die nog steeds ijverig aan het schrijven was. Terwijl we met z’n tweetjes in de tuin liepen zei ik tegen hem; Lieffie, stop alsjeblieft met schrijven! Waarna hij me aankeek en eindelijk het kwartje viel dat dit project onbegonnen werk was. Op de foto’s zag alles er in eerste instantie leuk en gezellig uit, maar de werkelijkheid bleek toch een grote teleurstelling. We gaan een uitdaging niet snel uit de weg, maar dit bleek er een die jammer genoeg niet realistisch was. Het voelde als een flinke domper. We liepen een soort van blauwtje. Wij waren niet voor dit blauwe huis bestemd en andersom. Achteraf nog steeds een goede keuze. Dit moest even bezinken en we gingen we verder met onze zoektocht.
augustus 2019
HUIS 6 – de bodega.
Na de teleurstelling van het blauwe huis dat we lieten varen, gingen we verder met onze zoektocht.
We bezochten eind augustus 2019 dit geweldige pand op een redelijk afgelegen plek ten noorden van Oost-Malaga. Een geweldige Spaanse Bodega. Deze bodega maakt de wijnen die gedronken worden in de meest beroemde en oudste Bodega in Malaga centrum: Antigua Casa de Guardia. We kregen een rondleiding over het hele terrein met meerdere panden; het wijnhuis, een aantal schuren en vervallen gebouwtjes, het ‘woon’huis en het zwembad. Er hing een hele authentieke sfeer op het terrein met overal mooie historische attributen en foto’s aan de wand die hoorden bij de geschiedenis van deze bodega. Het ‘woon’huis was eigenlijk een grote ruimte met een hoge schuine nok als plafond waarin verhuurbare kamers waren gerealiseerd. Er waren standbouw-achtige afscheidingen gemaakt die moesten doorgaan voor muren en die niet eens tot het plafond reikten. Waar was de privacy voor gasten? Badkamers moesten gedeeld worden en waar zou ons privé woongedeelte zijn? Daar kregen we een beetje een ontwijkend antwoord op. Buiten aangekomen bij een plek waar een deel van het pand niet overeind was blijven staan en het onkruid ons bijna tot de oksels reikte werd het idee geopperd dat we hier het terrein konden leegruimen, zelf iets konden bouwen of een caravan konden plaatsen waar we onze intrek in konden nemen. Helaas hadden we nog niet genoeg vinkjes op ons wensenlijstje kunnen plaatsen. We maakten onze rondleiding met de makelaar en eigenaar af, met een laatste ronde door het wijnhuis. De zware, zoetige wijnlucht kwam ons al tegemoet en de eigenaar probeerde ons nog te verleiden met een alcoholische versnapering. De wijn was wat aan de sterke kant, maar zijn verhaal over de verhuurconstructie om ons te overtuigen was juist aan de zwakke kant. Ondanks dat het een prachtig authentiek pand was, hadden wij geen blik in elkaars ogen nodig om te weten dat het daar ter plekke al voor ons ophield. Op naar de volgende bezichtiging.
Lees snel het vervolg van onze Spaanse huizenjacht.