Een terugblik op onze zoektocht naar een B&B pand.
We nemen je graag mee in het derde deel van onze terugblik op onze Spaanse huizenjacht.
augustus 2019
HUIS 7 – huis valle de la luna.
Het was augustus 2019 en na de bezichtiging van de Bodega viel ons oog eind augustus op dit huis. We kwamen in contact met de eigenaresse en we maakten een afspraak voor een bezichtiging. Het huis lag in een vallei met zicht op het prachtige dorpje Comares boven op de berg. De weg naar het huis was nogal uitdagend, maar dat kan op het platteland in Spanje meer regelmaat dan uitzondering zijn. Bij hevige regenval zou de kans bestaan dat je het land niet afkwam omdat de zandweg tussen de olijfbomen een rivier werd. Wel een dingetje dus.
Het huis was in een ringvorm gebouwd en had vier slaapkamers met allemaal een eigen douche en toilet. Alle kamers lagen rondom een open patio met een waterornament dat niet werkte en planten die wel wat meer liefde en aandacht konden gebruiken. Er was een gedeelde grote felrode keuken met eetkamer en een aparte zitkamer. Aan diverse zijden van het huis waren zitplekken onder de veranda gerealiseerd, een buitenkeuken met BBQ, een infinity pool en er was een los bijgebouw waar wij zouden kunnen wonen. Het was een interessant eerste gesprek met de eigenaresse en dit was een ware kanshebber.
Een maand later volgde een tweede gesprek en begin oktober gingen we 5 dagen housesitten, inclusief hond en een paar katten. 5 dagen, om te ervaren hoe deze plek voelde, om alles in en rondom het huis goed te bekijken en aantekeningen te maken van zaken die we zouden willen aanpakken. Zagen we onszelf hier wonen? En nog een belangrijk criteria was dat Yvonne, op de desbetreffende plek ook alleen zou durven zijn als Patrick een keer niet aanwezig was? We sliepen in de grootste gastenkamer van het huis en we douchten in een andere kamer aangezien onze eigen badkamer vernieuwd werd vanwege een lekkage. Tijdens een inspectieronde bekeek Yvonne ook goed het privéhuisje van de eigenaresse. Het was klein en bij binnenkomst stond je meteen in de slaapkamer met aangrenzende badkamer en daarachter de keuken/woonkamer. In het dak en in sommige muren zaten wel wat zorgwekkende scheuren waar we onze vraagtekens bij zette en op weg naar buiten viel Yvonne’s oog op een opengeritste tas met een geweer die naast het bed lag. Zouden we hier nu werkelijk met een geweer naast het bed moeten slapen?
Na de ‘confrontatie’ met het geweer, pakten we vrij snel en onbevangen de draad van het housesitten weer op. We hadden een ware kluslijst opgesteld en na 5 dagen kwam de eigenaresse weer terug en namen we even de tijd voor onszelf om alles te laten bezinken. We zouden bij haar terugkomen met onze beslissing. We zagen wel potentie in dit huis en besloten de gok te wagen en in onderhandeling te gaan. De eigenaresse zag het vanaf het begin al met ons zitten. Zij was namelijk toe aan een nieuwe plek voor zichzelf om een nieuw leven op te bouwen en een wat minder fijne periode op persoonlijk vlak achter zich te laten. Dus keerden we terug om verdere afspraken met haar te maken, toen er opeens alsnog een minder leuke verrassing uit de hoge hoed kwam. Zij en haar man hadden dit stuk land jaren geleden gekocht en er samen eigenhandig dit huis op gebouwd. Bloed, zweet en tranen zaten in dit project.
Een van de zonen van de man was ook voor een deel eigenaar en het plan was dat hij later ook een huis op het land zou bouwen. Echter toen het eerste huis gebouwd was en zoonlief aan de slag wilde, bleek dat het maximum aantal m2 waarop gebouwd mocht worden al behaald was. Dit betekende dat er geen huis voor zoonlief meer gebouwd kon worden. Destijds was dat een minder groot probleem, totdat de eigenaar overleed en de verhouding tussen de eigenaresse en haar stiefzoon ineens niet meer zo heel gezellig bleek. Er was nog oud zeer dat ineens weer als oude koeien uit de sloot werd gehaald. De eigenaresse bracht het tussen neus en lippen door bij ons ter sprake, maar gaf aan dat ze niet al teveel problemen verwachtte. Wij hadden duidelijk onze bedenkingen en om die reden wilden we dat zij eerst met haar stiefzoon om de tafel ging. Als we afspraken wilden maken dan zou hij met alles moeten toestemmen en moeten meetekenen in het contract. Onze vermoedens werden al snel bevestigd, toen de eigenaresse aangaf dat al het contact tussen haar en de stiefzoon via een advocaat verliep. Geen lekker begin en vrijwel direct werd duidelijk dat hij nergens voor openstond. De eigenaresse mocht het pand niet aan ons verhuren en ons plan hierdoor in duigen. Voor ons een zware teleurstelling, want na al het zoeken hadden we echt het idee dat dit een grote kanshebber was. Blijkbaar was de stand van de maan op dat moment niet de juiste voor ons.
December 2019
HUIS 9 – het belgische marktplaats huis.
Nadat we de teleurstelling van het huis in de vallei van de maan verwerkt hadden, gingen we verder met onze zoektocht naar een huis. Patrick vond dit huis op een Belgische marktplaats website. We legden contact en we maakten een afspraak voor een bezichtiging. Het was inmiddels begin december 2019. Dit huis was gelegen in het dorp Riogordo en was het eigendom van Franstalige Belgen waarvan de vrouw Spaanse roots had. Dit huis was altijd door hun als vakantiehuis gebruikt waar zij met hun gezin en familie tijdens hun vakanties vertoefden. Het stond te koop, maar de eigenaren stonden open om het onder bepaalde voorwaarden ook wel aan ons te verhuren. We kregen een rondleiding door het huis. Het was een leuk huis met zwembad, leuke tuin en patio. Maar we hadden snel al twijfels of het überhaupt groot genoeg was voor onze plannen. Op de bovenste verdieping aangekomen werd ons vermoeden bevestigd, want de bovenste verdieping was niet meer dan een casco zolderverdieping. Een grootschalige verbouwing zou noodzakelijk zijn om dit huis geschikt te maken voor B&B doeleinden. Dit zou voor ons om die reden geen verstandige investering zijn en daarom besloten we na afloop in de auto al meteen een streep door dit huis te zetten. Ons geduld werd behoorlijk op de proef gesteld, want na 10 maanden zoeken en vele bezichtigingen en gesprekken te hebben gehad, was het nog steeds niet gelukt. Vol ‘frisse’ moed zetten we onze zoektocht voort.