Het lijkt soms of werkelijk niets ons meezit.

Het is december en inmiddels is de winter ook in Spanje gearriveerd. Een periode die we persoonlijk liever overslaan. We kijken in deze tijd, wanneer de temperatuur richting de 10 graden kan dalen of soms zelfs nog lager, alweer uit naar de lente. Zeker nu het nog steeds pittige tijden voor ons zijn. Het lijkt soms alsof werkelijk niets ons ook maar meezit en we onszelf dan ook regelmatig afvragen waar we het allemaal nog voor doen. Er is genoeg stof om een bittere pil te kunnen schrijven of zelfs een tv-programma mee te vullen. De afleveringen van het programma ‘Ik Vertrek’ zijn er niks bij en onze avonturen zouden een ware opvolging van de serie ‘Chateau Meiland’ kunnen zijn. 

In onze vorige blog eindigden we met onze verhuizing naar Casa La Calera die plaatsvond eind juni/begin juli van dit jaar. We hadden er zo naar uitgekeken. Het toeslaan van Corona, het nieuws van Yvonne ‘s zieke moeder en de criminele praktijken van de buren in het complex van ons vorige huurhuis in Alcaucín maakten dat we helemaal klaar waren om te gaan verhuizen naar onze nieuwe plek. We konden wel wat positiviteit gebruiken. Wat we niet voorzien hadden was dat er een nieuwe roerige tijd voor ons aan zou breken. Een periode waarin we wederom met veel teleurstellingen zouden moeten dealen.

We vragen onszelf regelmatig af waar we het allemaal nog voor doen.

Het begon met het feit dat de eigenaren van La Calera maar weinig haast leken te hebben om te vertrekken toen we op de dag van de verhuizing bij het huis aankwamen. Het was een beetje een vreemde situatie, omdat we dit namelijk al zo lang met zijn allen hadden voorbereid. Het leek alsof de eigenaren hun halve inboedel nog moesten uitzoeken en inpakken. Onze inboedel stond overigens inmiddels al in de garage uitgestald en een deel stond naast hun spullen in de woonkamer opgestapeld. De eerste week verbleven we dus nog niet in het privéhuis, maar in een van de gastenappartementen. Er zijn natuurlijk slechtere plekken om te verblijven, dus we klaagden maar niet. We hadden inmiddels voor hetere vuren gestaan en dus probeerden we van de tijd gebruik te maken om een heel klein beetje op adem te komen voordat we straks weer opnieuw in een sneltrein zouden stappen.

Vijf dagen later verlieten de eigenaren alsnog het huis en konden we eindelijk aan de slag gaan. In dat eerste weekend kregen we hulp van Yvonne‘s nicht en haar man die in Spanje een opknappertje hebben gekocht en die een aantal dagen in het land waren om hun koopcontract te tekenen. Het was heel fijn om naast goed gezelschap ook even wat hulp te krijgen met het uitpakken van flink wat dozen en wat kleine klussen. Vanaf dat moment hebben we het druk gehad met ontelbaar veel klusjes, opknappen, herstellen, vervangen en natuurlijk de restyling van alle appartementen. Laten we het er op houden dat het erg nodig was. Onze prioriteit en focus lag vanaf de eerste dag op het klaarmaken van de appartementen. Ondanks Corona en alle restricties hadden we namelijk 2 boekingen in augustus (de rest van de boekingen waren door Corona geannuleerd). De druk lag hoog, maar wat keken we er naar uit om eindelijk gasten te mogen ontvangen. Een dag voordat onze eerste gasten aankwamen, waren we klaar met het eerste appartement. Moe maar voldaan heetten we ze, op gepaste afstand, van harte welkom en hebben we ze twee weken lang in de watten gelegd en verwend met onze heerlijke ontbijtjes. We hadden ons geen betere eerste gasten kunnen wensen. De twee weken vlogen voorbij en na het afscheid maakten we direct het appartement klaar voor onze volgende gasten die ook wederom bijna 2 weken in de villa verbleven. In de ochtend werden ze op het terras op hun wenken door ons bediend en overdag gingen ze op pad met de motor.

Zodra de gasten weg waren ontpopten wij ons weer tot ware klushelden om in de appartementen en het privéhuis werk te verrichten. In de avond rustten we uit en genoten we zo nu en dan onder het gezelschap van de gasten met een lekker drankje onder de heldere sterrenhemel tijdens heerlijke zwoele zomeravonden. Ook deze tweede gasten verlieten ons weer na bijna twee weken. Voor ons was het een hele bijzondere ervaring, zeker ook door de Corona restricties die we moesten opvolgen, om nu eindelijk na zo’n lange voorbereiding gasten te mogen verwelkomen op deze unieke plek. De complimentjes vlogen ons die weken om de oren en het harde werken werd eindelijk beloond. We waren erg blij en trots op het resultaat. Het was hard werken, zeker in combinatie met de oneindig vele klusjes die we hadden gedaan en nog moesten doen, maar we deden het met heel veel voldoening en dat was veel waard.  

Daarna werd het helaas stil met betrekking tot boekingen en werden we achtereenvolgens geconfronteerd met problemen in het privéhuis wat enorm veel stress veroorzaakte. Zeker omdat we in onze hoofden ook veel bezig waren met de ziekte van Yvonne‘s moeder, alle ontwikkelingen rondom Corona, de reisrestricties, en het uitblijven van boekingen. Dit zorgde natuurlijk voor onzekere tijden en vragen wat er de komende tijd zal gaan gebeuren.

In september volgde er eindelijk weer een heel groot lichtpuntje aan het eind van de donkere tunnel. We kregen heel positief nieuws over de uitslag van de scan van Yvonne’s moeder. En omdat niemand weet wat de toekomst en het leven in het algemeen ons zal brengen en Corona ook zoveel onzekerheid gaf was het tijd om de knoop door te hakken. De familie besloot om een reisje naar Spanje te boeken. Om in deze moeilijke en uitdagende tijd niet bij elkaar te kunnen zijn en elkaar te kunnen steunen is vreselijk zwaar. De stress rondom veilig en überhaupt te kúnnen reizen bracht extra spanning met zich mee. Yvonne‘s zussen reisden half oktober voor 5 dagen naar Spanje af en een paar dagen later volgden Yvonne‘s moeder en haar man die 11 dagen in de villa verbleven. Het was een heel emotioneel maar bijzonder weerzien wat niet in woorden uit te drukken is. Toen het hele gezelschap eindelijk compleet was konden we pas met zijn allen echt een beetje gaan genieten en ontspannen. Ook al was het maar heel kort. Om met zijn allen samen te kunnen zijn was voor iedereen heel dierbaar en kostbaar. Helaas hoorde daar natuurlijk ook weer het onvermijdelijke afscheid bij wat heel moeilijk was, maar dit kon niemand ons meer afpakken. (Voor de goede orde: in Nederland gingen zij bij thuiskomst allemaal in de verplicht gestelde quarantaine.) Achteraf was dit precies het juiste moment voor het familiebezoek, want nog geen 4 dagen later zaten we weer in een plaatselijke en regionale lockdown die nog steeds van toepassing is. We mogen ons dorp niet verlaten zonder goede reden en ons wereldje is wederom heel klein geworden. 12 december volgt er weer meer nieuws, maar net als in Nederland zien de vooruitzichten met de feestdagen er niet heel florissant uit.

Om in deze moeilijke en uitdagende tijd niet bij elkaar te kunnen zijn en elkaar te kunnen steunen is vreselijk zwaar.

Inmiddels hebben we wel geleerd om niet meer te ver vooruit te kijken. We nemen de dagen zoals ze komen. Soms zit we in een up en dan weer in een down. We gaan door met de klusjes, groot en klein. Nu de restyling van de appartementen inmiddels is afgerond hebben we genoeg tijd om ook onze eigen plek gezellig te maken. Wel zo fijn als je toch geen kant op kunt. Natuurlijk gaat dit nooit zonder slag of stoot.

Zonder verder te veel in te gaan op de details, maar wel om enig idee te geven, hebben we een overzicht gemaakt van een aantal verrichte werkzaamheden en uitdagingen die wij de afgelopen maanden hebben getrotseerd:

• Kapotte boiler #1; de loodgieter installeerde een nieuwe boiler; hij moest nog 3 keer terugkomen omdat het bleef lekken,
• Kapotte boiler #2; dit keer zelf maar de installatie op ons genomen,
• Lekkende afvoeren, kapotte en verkeerd aangesloten kranen en slechte voegen; alles zelf vervangen en gerepareerd,
• Schilderen van het privéhuis; keuken, 2 kantoren, woonkamer, 3 slaapkamers wit geschilderd, omdat er bijzondere kleuren op de muren zaten,
• Bosbrand op de berg naast ons huis,
• Kapot waterfilter van waterpomp; loodgieter verving waterfilter van de waterpomp; hij moest nog 3 keer terugkomen omdat het bleef lekken, daarna ontstond lekkage in de hoofdaansluiting waarvoor de loodgieter wederom 3 keer moest terugkomen tot het verholpen was,
• Vocht en lekkage in verschillende privé ruimtes; luchtschacht, kantoor en woonkamer; muur in woonkamer en kantoor los gestoken omdat de muur afbrokkelde; verzekering ingeschakeld die kwam inspecteren; x weken later kwam weer iemand van de verzekering de lekkage inspecteren omdat het rapport kwijt was; x weken later kwam een expert het lek opsporen door de muur open te breken; x weken later kwam een bevriende dorpsgenoot met collega het verder openbreken tot de verstopping gevonden was, omdat de verzekering er geen werk van maakte en de lekkage was verergerd; 1 dag heeft de verstopping van het riool open gelegen waarna het door een zuigwagen leeg gezogen zou worden, die vervolgens niet kwam; bevriende dorpsgenoot alle verstopping eruit heeft geschept en dat heeft 1 dag in privéruimte gelegen en is 1 dag later weg geschept en bij buurman met olijfgaard over de muur gegooid (goede natuurlijke bemesting); buurman met olijfgaard zag dat van een afstand gebeuren en sprak de bevriende dorpsgenoot er boos op aan,
• Airco privé slaapkamer lekte; vervangen door nieuwe airco die ook lekte en daarvoor is een nieuwe afvoer naar buiten gemaakt waardoor deze niet meer lekte,
• Diverse lekkages door hevige storm #1; lekkage in privé keuken, ramen, deur, washok en bijna overstroomd zwembad; alles geseald door klusjesman en zelf alles dicht gekit,
• Diverse lekkages door hevige storm #2; lekkages in washok en kantoor en overstroomde woonkamer; alles geseald, dorpels geplaatst, regenpijp verlegd naar de straat door klusjesman, zelf alles dicht gekit,
• Privéruimte, luchtschacht en kantoor hygiënisch gereinigd door klusjesman en geschilderd door schilder, rotte deur vervangen door klusjesman.

Honderden schroeven en pluggen, liters kit en lijm, emmers latex, blikken verf, hout, stekkers, schakelaars, meters elektra draad, tientallen lampen en peertjes zijn door onze handen gegaan. Maar ook liters zweet, vele tranen en soms ook een druppeltje bloed heeft er gevloeid om te komen tot waar we nu zijn. Paso a paso (stapje voor stapje) gaan we nog steeds vooruit en zorgen we ervoor dat we deze droomplek mooier en beter maken. Nog steeds. We hopen nog steeds dat het aan het eind van de rit allemaal niet voor niets is geweest, want die twijfel dwaalt natuurlijk regelmatig rond in ons hoofd. We gaan er nog steeds vanuit dat de aanhouder zal winnen!

Voor het nieuwe jaar blijven we sterk en hopen we op betere tijden en een goede gezondheid voor iedereen en dat alles weer een beetje meer ‘normaal’ wordt. Dat is onze wens voor ons en voor iedereen. Blijf gezond en sterk en geniet van de kleine geluksmomenten.

Mocht je de restyling van de appartementen graag willen zien? Neem dan een kijkje op onze website www.casalacalera.com.