Een jaar na onze emigratie is het eindelijk gelukt!
Vrijdag 13 maart, jawel vrijdag de 13e tekenden we het contract en vanaf 1 april 2020 gaan we een casa rural runnen. En nee, dat is ook geen 1-april grap! Niet dat we bijgelovig zijn, maar vanaf nu heeft vrijdag de 13e voor ons toch ineens een hele andere betekenis gekregen. In Spanje bestaat vrijdag de 13e trouwens niet, maar is dinsdag de 13e de dag die ongeluk zou moeten brengen. Deze dag heeft ons in ieder geval niet afgeschrikt of tegengehouden om het contract te tekenen. Ons lange wachten, eindeloze geduld en tomeloze inzet werd eindelijk beloond!!! We kunnen het bijna nog niet geloven en het is nog best wel onwerkelijk.
Vrijdag, de 13e tekenden we het contract.
Echter werd, wat ons betreft, het toch ineens een minder leuke dag. Een dag met een heel dubbel gevoel. Kort na ondertekening van het contract werd in Spanje de noodtoestand afgekondigd vanwege het Corona-virus en dit heeft een behoorlijke impact. Ons heugelijke nieuws wordt nu hierdoor momenteel erg overschaduwd. Dit is natuurlijk heel erg jammer, maar we proberen ons niet te veel te laten beïnvloeden en blijven positief.
Het lijkt allemaal erg onrealistisch, maar ondertussen is het gewoon de harde werkelijkheid geworden. De laatste boodschappen hebben we eind vorige week nog gedaan. Het was toen al wat drukker in de supermarkt en we werden al geconfronteerd met hier en daar wat lege schappen. Ook hier gingen de pakken toiletpapier als warme broodjes over de toonbank.
Ons lange wachten, eindeloze geduld en tomeloze inzet werd eindelijk beloond!!!
Voorlopig blijven we in ieder geval zoveel mogelijk binnenshuis. ‘Veilig’. We maken van de nood een deugd en zien het maar als een voordeel, omdat we genoeg te doen hebben en ons daarom hopelijk niet snel zullen vervelen. Toch voelt het een beetje alsof we zijn opgesloten in ons eigen huis. Het nadeel is natuurlijk dat belangrijke fysieke afspraken of geplande tripjes, die nodig zijn voor onze nieuwe business en de plannen die daarbij horen, nu uitgesteld moeten worden. Hoe lang dit gaat duren, weten we op dit moment nog niet. Zonder geldige reden schijnen we namelijk niet de straat te mogen betreden. Een bezoekje naar de supermarkt, apotheek of dokter wordt nog wel toegestaan. Als je dan toch met een geldige reden op straat loopt, loop dan alleen en tenminste op 1 meter afstand van andere personen. Dat betekent dat we niet eens meer samen de deur uit mogen. Kinderen mogen niet meer naar school, speeltuinen zijn dicht, het strand is afgesloten en ga zo nog maar even door. Er zullen vast nog meer maatregelen genomen worden om te zorgen dat het virus zich zo min mogelijk kan verspreiden. Mensen willen het land nog uit of in ieder geval het probleemgebied waar ze in zitten en zoeken dan juist de costas op. Dat is alleen nu net iets wat men niet moet doen, om verdere verspreiding te voorkomen. Het is heel bizar allemaal! Het lijkt of we met zijn allen in een slechte film zijn beland. We hopen dat alles zo snel mogelijk overwaait, het weer ‘rustig’ wordt en iedereen in goede gezondheid weer door kan met het ‘normale’ leven wat ons nu ineens nog meer kostbaar is geworden. In zulke situaties blijkt wel weer hoe vergankelijk alles is of kan zijn en realiseer en besef je ook maar weer al te goed, dat wat er ook gebeurt, het altijd goed is om te blijven ‘dromen’. Dat is dan ook wat we blijven doen en ook mee door zullen gaan. We zijn nu zover gekomen en we zijn niet van plan om alles wat we hebben moet doorstaan zomaar op te geven.
De afgelopen maanden was het wat stiller vanuit onze kant. We wilden in deze periode bewust onze focus op ons doel houden, waarbij we al onze aandacht en energie nodig hadden. Terwijl wij eind december ons laatste blog van 2019 schreven en dit online met iedereen deelden, waren op de achtergrond al de eerste ontwikkelingen gaande.
Zo zijn er tijdens ons eerste jaar in Spanje sowieso heel veel ontwikkelingen geweest in onze zoektocht naar een pand waar wij onze droom in wilden realiseren. We hebben deze ontwikkelingen bewust niet gedeeld. Dit soort trajecten zijn heel erg tijdrovend, zeker in Spanje, en gaandeweg zijn er veel onverwachte verrassingen en hobbels op ons pad gekomen. Om iedere keer iedereen te betrekken in dit proces, en blij te maken met een dooie mus, vonden we geen goed plan. We zaten ook eerlijk gezegd niet te wachten op ongevraagde meningen of goed bedoelde adviezen. Sommige zaken gaan er echt op een hele andere manier aan toe en zijn meestal niet heel eenvoudig aan anderen uit te leggen. Dat maakt het zeker ook wel eens lastig. We delen nu eenmaal graag dingen uit pure enthousiasme. Om die reden deelden we onze belevenissen alleen met directe familie, die ons erg hebben gesteund in het hele proces.
Voorafgaand aan ons grote avontuur besloten we onszelf een jaar de tijd te geven om naar onze droomplek te zoeken. In november diende zich een nieuwe kans aan en we besloten de verkenning aan te gaan. De locatie van het huis lag buiten ons voorkeursgebied, maar ondanks dat vonden we het toch de moeite waard om een bezichtiging te plannen. In het afgelopen jaar hebben we geleerd dat je soms je plannen moet bijstellen, je open-minded moet zijn en het soms nodig is om een andere weg in te slaan om uiteindelijk toch je doel te bereiken en je droom te realiseren. Op de dag van de bezichtiging was het bewolkt en het regende zo af en toe wat. We dachten, als het met deze omstandigheden in de smaak valt, dan moet het met een paar zonnestralen alleen maar mooier zijn. We werden rondgeleid door de eigenaren en uitgebreid bekeken we het hele huis. Belangrijk voor ons was dat onze droomplek genoeg ruimte zou hebben voor ons zelf om te wonen en daarnaast de juiste voorzieningen en mogelijkheden zou hebben om gasten te kunnen ontvangen en een mooie vakantie te kunnen bieden. Tot nu toe was er bij iedere bezichtiging van een huis wel iets, of juist heel veel, wat er ontbrak. We realiseerden ons maar al te goed dat er compromissen gemaakt moesten worden. Het perfecte huis op de perfecte plek bestaat niet.
Na de bezichtiging van het huis bezochten we het dorp, genoten we van een lunch in een tapasbarretje en reden we door de prachtige omgeving waar we weer aangenaam verrast werden door dit deel van Andalusië. Moe maar voldaan van zoveel nieuwe indrukken en heel veel om over na te denken, keerden we terug naar huis. De dagen die volgden hebben we alles op een rijtje gezet en op de kaart alle mogelijkheden bekeken die de omgeving te bieden heeft. Zoveel moois. We hoefden er niet lang over na te denken, hakten de knoop door en besloten de officiële verkenning aan te gaan! Daarna volgden er nog een aantal ritjes en afspraken naar onze mogelijke nieuwe thuisplek. Iedere keer dat we deze unieke plek bezochten werd het mooier en mooier. Stiekem begonnen we te dromen. Er volgden hele spannende weken met afspraken met onze advocaat en gestor, slapeloze nachten en eindeloze piekermomenten. Zoveel plannen en zoveel ideeën om te realiseren spookten door ons hoofd. De laatste weken werd ons geduld nog eens extra op de proef gesteld. Alles duurde ontzettend lang en we waren erg afhankelijk van andere mensen. Begin maart hebben we nog 5 dagen mogen housesitten en begonnen we ons al een beetje thuis te voelen. Stiekem zagen we ons de verhuisdozen hier al uitpakken. Met een dubbel en een beetje treurig gevoel keerden we na 5 dagen weer terug naar ons huis in Alcaucín. Een paar dagen later was het eindelijk zover! Ging het dan eindelijk gebeuren?
Vrijdag, de 13e, hebben we het contract getekend en gaan we per april een casa rural runnen. Het grote huis met meerdere mooie terrassen en verkoelend zwembad beschikt over 4 ruime appartementen met allemaal een eigen badkamer met douche en toilet, een eigen keuken, zithoek en comfortabel bed. De mensen die ons kennen weten dat wij natuurlijk niet kunnen wachten om de look & feel die wij voor ogen hebben te realiseren en onze eigen stempel erop te drukken. Dit gaan we de komende tijd allemaal stapje voor stapje doorvoeren.
Op dit moment zijn wij met de eigenaren in afstemming hoe wij deze onwerkelijke situatie rondom het Corona-virus het beste kunnen aanpakken. Er staan namelijk al meerdere boekingen gepland. Momenteel weten we gewoonweg niet hoe alles gaat lopen en wat de verdere gevolgen zullen zijn en moeten we dus sowieso de komende twee weken afwachten hoe deze situatie zich verder zal ontwikkelen. Natuurlijk zitten we ondertussen niet stil en maken we optimaal gebruik van onze periode in quarantaine door de laatste puntjes op de vele i’s te zetten, zoals de website van onze casa rural. We hopen dat de website zo snel mogelijk de lucht in kan, zodat we iedereen kunnen laten meegenieten van de prachtige unieke locatie met panoramische uitzichten in een authentiek stukje van Spanje.