9. NA ZON KOMT ZONNESCHIJN
Onze eerste zomer in Spanje is ten einde. Jammer genoeg,
want wat voelt die warmte fijn voor je lijf en je gemoedstoestand. Alles is
zoveel mooier als de zon schijnt! We waren daar al heel snel aan gewend en het
had voor ons nog wel wat langer mogen duren. We merken dat de herfst nu zijn
intrede heeft gedaan. In de ochtend blijven de terrasdeuren wat langer dicht en
is het in de middag binnenshuis een stuk killer dan buiten. We laten de
slippers staan en we trekken de sokken, lange broeken en vestjes met tegenzin uit
de kast. We hebben ons dunne lakentje inmiddels voor ons zomerdekbed vervangen.
We eten in plaats van salades weer wat meer warme maaltijden en de koude douche
hebben we ingeruild voor een warme straal waarmee we onze gezonde bruine teint langzaam
van ons lijf af spoelen. Dat laatste betekent vooral meer gebruik van water. Warm
water en dus meer elektriciteit om onze boiler weer te vullen en te verwarmen
en dus hogere elektriciteitskosten. Het leven in Spanje is echt niet goedkoper!
Elektriciteit is duur! Toen we na onze eerste maand in ons nieuwe thuisland,
die overigens op sommige momenten echt een stuk kouder was dan in Nederland, de
elektriciteitsrekening van onze huurbaas doorgestuurd kregen, vielen we nog net
niet van onze stoel. Een stukje bewustwording van bepaalde zaken waar je je
eigenlijk niet meer bewust van bent, of niet dagelijks meer bij stilstaat is
soms gewoon ook even goed. Ons illegaal gebouwde huis in dit illegaal gebouwde
complex heeft energielabel MM, muy mal, oftewel heel slecht. (Even tussendoor
en voor de duidelijkheid, illegale bebouwing in Spanje is de normaalste zaak
van de wereld. Althans zo lijkt het. We komen daar later vast nog wel eens op
terug.) De huizen zijn niet geïsoleerd en spouwmuren kennen ze hier niet. Hoewel
de ramen wel dubbel glas hebben zijn ze verder van niet al te degelijke
kwaliteit. De tralies die voor onze ramen geïnstalleerd zijn, zijn dan ook niet
echt een overbodige luxe. Het staat niet echt heel gezellig, maar ze bieden wel
extra veiligheid. Of je nu in de zomer alles tegen elkaar open wilt zetten, of
in de winter alles potdicht laat. Het hebben van weinig ramen is in de zomer een
voordeel. De warmte kan op deze manier zoveel mogelijk buiten gehouden worden. Gelukkig
heeft ons huis, net als zoveel huizen in Spanje, weinig ramen en komt hopelijk de
kou in de winter daardoor ook minder snel naar binnen. Daarentegen zitten we ook
snel in een donker holletje waarmee we ons vitamine D-gehalte niet echt goed op
pijl kunnen houden. Tijdens gure dagen waait het, aan de voet van de berg La
Maroma waaraan ons dorp gelegen is, binnenshuis bijna net zo hard als buiten. Ons
huis is binnen dit complex dan ook weer net zo gesitueerd tussen een rij huizen
voor en een rij huizen achter ons. In de zomer staat ons huis, op het dak na,
niet de hele dag in de volle zon. In het najaar en de winter, waarbij we snakken
naar wat meer warmte, warmt het huis door gebrek aan zonnestralen dan ook niet
genoeg op. We maken dan ook maar al te gretig gebruik van de airco die ons tijdens
de koude wintermaanden ook mag verwarmen. Dat het apparaat nog niet van de muur
is gevallen verbaasd ons dan ook, want het ding heeft in het voorjaar al flink
overuren gedraaid. Samen met het ventilator- en straalkacheltje die daarnaast
ook op volle toeren hebben gedraaid. De energieleveranciers lopen binnen op ons.
We hebben ook niet echt veel keus, want ondanks dat ons huis beschikt over maar
liefst drie schoorstenen, is er jammer genoeg geen rookkanaal of opening voor
een open haard te vinden.
Dan hebben we het nog niet eens over onze prachtig mooie
authentieke Spaanse zalmroze met grijs en wit gevlekte marmeren open trap
gehad. In de zomer, maar ook in de winter stijgt alle warmte via het open trapgat
naar boven. In de zomer dreven we daardoor zowat ons bed uit. Over een paar
weken vertoeven we waarschijnlijk het liefst samen halverwege die marmeren trap
gezellig naast het wasrekje, want precies op die plek wordt de perfecte temperatuur
bereikt waar we even kunnen opwarmen en waar ons wollen ondergoed het snelst droogt.
Zo hebben we altijd wel wat te klagen; we blijven tenslotte
Nederlanders, nietwaar? Maar dit is zeker geen klaagzang, want ondertussen is
het half oktober en genieten we na een dagje werken, bij het zwembad, nog volop
van de heerlijke namiddagzon die schittert in het water. Omringd door
overweldigende bergen die op ieder uur van de dag een verrassend uitzicht
opleveren en waar in de verte op een bergrug boompjes naast elkaar groeien die
lijken op een rijtje wilde dieren die elkaar volgen. We staan er misschien niet
vaak genoeg bij stil en moeten elkaar af en toe in de arm knijpen en dan beseffen
we hoe bijzonder dit avontuur en hoe mooi dit prachtige land is.
Wat een rijkdom is dat!