6. RESIDENTES OFICIALES DE ALCAUCÍN!

Een nieuw blog stond eigenlijk niet op de planning, want er is niet veel gebeurd de afgelopen tijd. En geen nieuws is goed nieuws zeggen ze dan. Toch? Totdat er vanochtend plotseling ontwikkelingen waren. Leuk voor een korte post op social media dachten we. Totdat het verhaaltje toch wat langer bleek dan de bedoeling was. Weer echt blogmateriaal!

Vanaf vandaag (6 juni) mogen wij ons officieel inwoners van Alcaucín noemen. Eindelijk! Het heeft even geduurd, maar dat zijn we inmiddels wel gewend. Eind maart, de dag nadat we ons NIE-nummer hadden gekregen, gingen we namelijk naar de Ayuntamiento (gemeentehuis) om ons te laten inschrijven in het dorp. Daar kregen we te horen wat er allemaal nodig was voor onze inschrijving, namelijk: NIE-nummer, huurcontract van het huis, kopie paspoort, een kopie van de waterrekening en een formulier dat door onze verhuurder ingevuld moest worden. Toen het allemaal niet zo wilde vlotten, is onze verhuurder, een echt Spaans temperamentvol heertje, met Patrick naar de gemeente gegaan om te zorgen dat alles wel even geregeld zou worden. De burgemeester, afkomstig uit België, kwam er zelfs aan te pas. Patrick maakte kennis met hem en kon hem even de hand schudden om een goede indruk achter te laten. Na een kort gesprekje met de verhuurder beaamde de burgemeester uiteindelijk dat alles in orde zou komen en we na een aantal dagen bezoek van de politie zouden krijgen. Ook iets wat hier in Spanje normaal is bij dat soort dingen. Een kleine week later stond inderdaad de politie voor de deur. Nou ja, als wij niet zijn aandacht hadden getrokken, was hij onverrichter zake weer weggereden. De politieagent zat namelijk al een kwartier in zijn auto buiten op straat, we hadden hem al snel opgemerkt. Patrick was ook al naar buiten gelopen om zogenaamd ‘post uit de brievenbus te halen’ en zwaaide vriendelijk naar de agent. Hij kwam vervolgens toch maar even uit zijn auto, liep Patrick tegemoet en vertelde dat hij voor ons kwam. Patrick bood hem netjes een kopje koffie aan, waarvoor hij bedankte, maar hij klaagde wel even over hoe ‘mucho calor’ het was. Wij moesten er om lachen, want het was nog niet eens hoogzomer en deze Spanjaard klaagde nu al over de hitte?!
De politieagent bevestigde dat wij daadwerkelijk op dit adres wonen, vulde wat papieren in en reed vervolgens weer weg. Een weekje later gingen we naar de gemeente om onze inschrijving af te ronden. De dame van de gemeente meldde ons dat de waterrekening nog steeds ontbrak. Vol verbazing keken we elkaar aan, want dit was toch geregeld door onze verhuurder en de burgemeester? Niet dus. De verhuurder heeft uiteindelijk bij ons nog wat formulieren opgevraagd, een brief van onze Nederlandse bank met onze namen en het adres in Spanje erop vermeld en daarmee zou het dan allemaal moeten lukken.
Vandaag was het dan eindelijk zover! Patrick kreeg een telefoontje van de gemeente dat ons Certficado de Empadronamiento Colectivo (inschrijving in de gemeente) gereed was. Ongeduldig als wij Nederlanders zijn, gingen we dit natuurlijk meteen ophalen. Een handtekening werd gezet en alles was in orde. We wilden alleen een certificaat van de inschrijving, want je weet hier in Spanje nooit waarvoor je ineens toch zoiets nodig blijkt te hebben. Een uitdraai daarvan was mogelijk. De dame van de gemeente schreef een bonnetje uit waarmee we naar de bank konden en daar €2,00 moesten betalen en dan konden we weer terugkomen om de uitdraai op te halen. Daar gaan we weer, dachten we. Dus naar de ene bank, want de andere bank was gesloten. Gelukkig dat ons dorpje in ieder geval nog überhaupt 2 bankkantoortjes heeft. We lieten het bonnetje van de gemeente zien, betaalden €2,00, kregen een uitdraai van de betaling van de bank, liepen vervolgens terug naar de gemeente waar we het certificaat van onze inschrijving meekregen. Patrick controleerde vluchtig aan de balie nog even onze namen en opgelucht liepen we naar buiten. Eindelijk zijn we dus nu officieel inwoners van Alcaucín. Daar mag vanavond op gedronken worden!

Totdat we bij thuiskomst erachter kwamen dat het adres toch niet helemaal juist was. Volgens ons tenminste. Zucht! Yvonne liep vervolgens de steile straatjes weer op richting het gemeentehuis. De dame van de gemeente zal haar bedenkingen er wel bij gehad hebben.
Yvonne vertelde haar: “Señora, perdone, el correo dirección es incorrecto.” Dat het adres dus niet juist was. De dame vertelde dat ze dit bij de politie zou navragen en als het niet juist was, zou ze Patrick bellen. Voor de zekerheid vroeg Yvonne maar even wanneer we haar telefoontje dan konden verwachten. Maandag of dinsdag zou de politie naar het gemeentehuis komen en dan zou ze navragen of het adres klopt of niet.

We staan in ieder geval geregistreerd in Alcaucín. Dat is het belangrijkste. We zijn te vinden in Bloque 2 of anders in Bloque 4 op Calle Cuesta 26. Mochten we daar niet te vinden zijn, dan is het wellicht toch op numero 2. Of anders vraag het even aan de politie. Die weten vast inmiddels wel waar wij wonen. ;-)